مقایسۀ آرایش تمرین موازی بر ویژگی های آنتروپومتری، سطوح سرمی il-۱۵ و شاخص مقاومت به انسولین زنان یائسه

مقدمه و هدف: فعالیت های ورزشی نقش مهمی در افزایش تودۀ بدون چربی و ارتقای کیفیت زندگی سالمندان دارد. عضلۀ اسکلتی ازطریق انتشار مایوکاین ها، نقش مؤثری در رشد عضله و بهبود وضعیت متابولیکی دارد. هدف از مطالعۀ حاضر مقایسۀ تأثیر دو آرایش تمرین موازی بر ویژگی های آنتروپومتری، شاخص مقاومت به انسولین (homa) و سطوح سرمی il-15 زنان یائسه می باشد. مواد و روش ها: تعداد 28 نفر از زنان یائسه (میانگین سن 72/0±25/61 سال، قد 02/0±156 سانتی متر، تودۀ بدنی 09/1±70/71 کیلوگرم و شاخص تودۀ بدنی 52/0±35/28 کیلوگرم بر مجذور قد) به طور تصادفی به 3 گروه تمرین استقامتی + قدرتی (e+s) (9n=)، قدرتی + استقامتی (s+e) (10n=) و کنترل (9n=) تقسیم شدند. برنامه های تمرینی به مدت 8 هفته و 3 روز در هفته انجام شد. برنامۀ تمرین استقامتی شامل کار بر روی دوچرخۀ کارسنج (با شدت ۶۰ تا ۸۸درصد mhr) و برنامۀ تمرین قدرتی شامل چندین تمرین منتخب بالاتنه و پایین تنه (با شدت 40 تا ۷۵درصد 1rm، ۸ تا ۱۸ تکرار) بود. تودۀ بدنی، قد، شاخص تودۀ بدن، نسبت دور کمر به دور باسن و سطوحی سرمی il-15، گلوکز و انسولین قبل و پس از برنامۀ تمرین اندازه گیری شد. از تحلیل کوواریانس برای تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شد. نتایج: اختلاف معناداری بین گروه های تمرین موازی با گروه کنترل در مقادیر انسولین (37/0 =p) مشاهده نشد؛ اما اختلاف معنی داری در مقادیر تودۀ بدنی (02/0=(p، شاخص تودۀ بدنی (03/0 =(p، سطح گلوکز ناشتا (001/0 =(p، سطح il-15 سرمی (04/0p=) و مقاومت به انسولین (028/0 =(p مشاهده شد. اختلافی بین مقادیر فوق در دو گروه تمرین موازی مشاهده نشد. نتیجه گیری: تمرینات موازی، مجزای از ترتیب آن موجب افزایش فاکتور رشد عضله و بهبود سوخت وساز گلوکز در زنان یائسه می گردد؛ لذا آن ها می توانند از مزایای تمرین موازی با هر آرایشی استفاده نمایند.